Historia szkoły c.d.

Po powrocie z wysiedlenia, w lutym 1945 roku cała ludność gromady przystąpiła do remontu budynku szkolnego. Z desek uzyskanych z rozbiórki baraku wykonano 32 ławki szkolne, podstemplowano powałę w sali szkolnej, wprawiono okna, drzwi, postawiono piec kuchenny. Niestety, stan budynku nadal nie był zadowalający: brakowało rynien a ustawicznie padające deszcze sprawiały, że deszczówka spływała po ścianach i dlatego od strony północnej panowała wilgoć. W mieszkaniu kierownika szkoły brakowało wewnętrznych okien. W tym czasie obowiązki kierownika pełnił od 17.04.1945 roku Bronisław Zieliński, który zastąpił na tym stanowisku Romana Chotyniewskiego, profesora gimnazjalnego, przeniesionego do Jarocina w Wielkopolsce. Stanowisko nauczyciela objęła żona kierownika szkoły, Joanna Zielińska. Szkoła była sześcioklasowa, zapisano 227 uczniów, 119 chłopców i 108 dziewcząt. Klasy były łączone. W roku szkolnym 1945/46 na cele szkolne przejęto budynek stanowiący własność pana Józefa Sehna. W budynku odremontowano salę szkolną. Wysiłek mieszkańców wsparł finansowo Inspektorat Szkolny, przekazując pieniądze na zakup 10 szkolnych ławek do sali nr 3. Jesienią 1945 roku w budynku głównym odremontowano zburzony komin do sal lekcyjnych, poprawiono dach. W kuchni wprawiono okno i zaszklono okna wewnętrzne w mieszkaniu kierownika szkoły. Również w klasach oszklono kilkanaście brakujących szyb, wykonano drzwi do piwnicy. Należało spieszyć się z remontami, bo chętnych do nauki nie brakowało. W roku szkolnym 1946/47 szkoła była już siedmioklasowa, a z oferty edukacyjnej korzystało 253 uczniów. Z dniem 3.11.1946 roku otwarto również przy tutejszej szkole kurs dokształcający w zakresie siedmiu klas szkoły podstawowej. Skorzystało z niego 26 osób, które w dniach 22 i 23 czerwca 1947 roku pomyślnie zdały egzamin końcowy. Rozbudowa i remont szkoły trwały także w kolejnych latach. Do końca stycznia 1949 roku przeprowadzona remont i ostatecznie wykończono czwartą sale szkolną w budynku nr 2, wprawiono zewnętrzne okna, sprowadzono nowy stół i 15 ławek dwusiedzeniowych. W roku 1950 szkoła zarządzała już czterema salami lekcyjnymi. Należało jeszcze wykonać ogrodzenie, które zniszczyły wypadki wojenne. Tutaj znów inicjatywą wykazali się mieszkańcy Bobrowej. Z ich udziałem Komitet Rodzicielski Szkoły zakupił 500 metrów siatki i ogrodzenie zostało wykonane. Niemniej jednak warunki lokalowe były nadal trudne. Szkoła funkcjonowała w dwóch budynkach odległych od siebie o prawie dwa kilometry, zajęcia odbywały się na dwie zmiany, trwały do godziny 16. Marzeniem rodziców i uczniów był jeden obiekt szkolny, w którym dzieci i młodzież mogliby bez przeszkód czerpać ze źródeł wiedzy. Szansa na realizację tego marzenia pojawiła się w miesiącach wakacyjnych 1957 roku. Wtedy we wsi utworzono Komisję Gospodarczą do sprzedaży pastwisk gromadzkich. Mieszkańcy zdecydowali, że dochód z tej transakcji zostanie przeznaczony na wkład do budowy nowej szkoły. Czyż więc marzenia nie są motorem cywilizacji? W lutym 1960 roku w obecności władz powiatowych i Komitetu Powiatowego mieszkańcy podjęli zobowiązanie wpłacania 2% od rocznego dochodu z gospodarstwa na społeczny Fundusz Budowy Szkoły. Jak zawsze podjęli się również wykonania społecznie robocizny niefachowej, zwózki żwiru i piasku. Przyszła szkoła miała stanąć jako Pomnik Tysiąclecia. Prace ruszyły. Od kwietnia do lipca 1961 roku ludność wykonała wykopy piwnic. Niestety aura zaczęła płatać figle: częste i ulewne deszcze utrudniały prace, woda zalewała wykopy. W roku szkolnym 1962/63 prace postępowały nadal, choć ich tempo wyraźnie spadło. Brakowało robotników, a w styczniu, lutym i marcu 1963 roku pracę uniemożliwiały bardzo silne mrozy, dochodzące do -44 stopni. Do maja 1963 roku udało się wznieść mury i rozpoczęły się prace przy dachu. Wewnątrz budynku wykonywana była instalacja elektryczna i centralne ogrzewanie, rozpoczęto tynkowanie ścian. Z dniem 1 września 1963 roku na stanowisko kierownika szkoły powołano Stanisław Cichowskiego. Prace trwały nadal i mimo różnych przeciwności nowy budynek szkolny został oddany do użytku w lutym 1964 roku. Nowy rok szkolny 1964/65 rozpoczął się już w nowym obiekcie. Funkcję kierownika objął pan Florian Kuczek, który piastował to stanowisko do 1990 roku. Po nim kolejno funkcję dyrektora pełnili: pan Sławomir Domagała do 31.08.1994, pani Barbara Kula do 31.08.2003 roku. Od 1 września 1999 w budynku szkoły w Bobrowej miały swoją siedzibę 6-letnia szkoła podstawowa oraz 3-letnie gimnazjum, którego dyrektorem został pan Robert Madej. Na mocy uchwały Rady Gminy Żyraków z dniem 1.09.2003 roku powołano Zespół Szkół, obejmujący 6-letnią szkołę podstawową oraz 3- letnie gimnazjum. Dyrektorem został Robert Madej. Do szkoły uczęszczają uczniowie z Bobrowej, Bobrowej Woli oraz w latach 2000-2002 do gimnazjum byli dowożeni uczniowie z Korzeniowa. Dla tak dużej liczby uczniów budynek szkolny stawał się ciasny. Szczególnie dotkliwie odczuwało się brak pełnowymiarowej sali gimnastycznej. Dlatego społeczność wiejska, radni, dyrekcja szkoły i nauczyciele rozpoczęli zabiegi u władz gminy o decyzję i fundusze na rzecz budowy nowej sali gimnastycznej. Decyzja o budowie takiego obiektu została podjęta. Prace budowlane rozpoczęły się w marcu 2003 roku. To już historia. Oprócz zapisu zdarzeń historia to ludzie, którzy ją tworzą, którzy nadają jej bieg odciskając swoje piętno na osobowości sobie współczesnych i przyszłych pokoleń. Trudno dziś mówić o historii szkoły jako tylko i wyłącznie o historii instytucji. Przecież jej przeszłość zapisana jest losami ludzi, którzy zabiegali o jej istnienie, którzy w niej pracowali i wreszcie tych, którzy do tej szkoły uczęszczali. Tu wzbogacali swoją wiedzę, poznawali losy ojczyzny, uczyli się patriotyzmu, tolerancji, by potem godnie reprezentować imię naszej szkoły.